Karol Julian Schayer urodził się w 1900 roku we Lwowie. Swoją edukację rozpoczął w 1919 roku od Wydziału Mechanicznego na Politechnice Lwowskiej. Przerwał studia, aby czynnie uczestniczyć w wojnie polsko-bolszewickiej.

W 1922 roku wrócił na studia i podjął naukę na wydziale architektonicznym. Dyplom obronił w 1926 roku. Kształcił się także i pracował u lwowskiego architekta Hipolita Śliwińskiego.

Po skończonych studiach w 1927 roku pracował jako architekt na Wydziale Budowlanym Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach. W okresie Drugiej Wojny Światowej był członkiem cywilnej obrony Górnego Śląska. Został zmuszony do ucieczki z kraju.

W 1940 roku dotarł do Palestyny. Następnie do roku 1944 przebywał w Erytrei. Po skończonej wojnie w 1946 zamieszkał w Libanie.

W tym okresie zaprojektował wiele budynków na terenie Bejrutu oraz w Trypolisie. Do głównych dzieł architekta zaliczyć można przebudowę ratusza w Chorzowie, Międzynarodowy Bank Handlowy w Katowicach, willę Chmielewskich w Warszawie, muzeum Śląskie w Katowicach oraz hotel Carlton w Bejrucie.